CHARAKTERYSTYKA PRODUKTU LECZNICZEGO

1. NAZWA PRODUKTU LECZNICZEGO

DOXYCYCLINUM POLFARMEX, 100 mg, kapsułki twarde

2. SKŁAD JAKOŚCIOWY I ILOŚCIOWY

Jedna kapsułka zawiera 100 mg doksycykliny (Doxycyclinum) w postaci doksycykliny hyklanu.

Substancja pomocnicza o znanym działaniu: jedna kapsułka zawiera 110 mg laktozy jednowodnej.

Pełny wykaz substancji pomocniczych, patrz punkt 6.1.

3. POSTAĆ FARMACEUTYCZNA

Kapsułka, twarda

Kapsułka twarda, o rozmiarze No 1, składająca się z korpusu i wieczka o barwie zielonej, bez

wgnieceń i uszkodzeń.

4. SZCZEGÓŁOWE DANE KLINICZNE

4.1 Wskazania do stosowania

- Zakażenia dróg oddechowych zapalenie płuc i inne zakażenia dolnych dróg oddechowych

wywołane wrażliwymi szczepami Streptococcus pneumoniae, Haemophilus influenzae,

Klebsiella pneumoniae oraz innych drobnoustrojów. Zapalenie płuc wywołane przez

Mycoplasma pneumoniae. Przewlekłe zapalenie oskrzeli, zapalenie zatok.

- Zakażenia dróg moczowych wywoływane przez wrażliwe szczepy Klebsiella spp.,

Enterobacter spp., Escherichia coli, Enterococcus faecalis i inne drobnoustroje.

- Choroby przenoszone drogą płciową, w tym niepowikłane zakażenie cewki moczowej,

zakażenia szyjki macicy lub odbytu wywołane przez Chlamydia trachomatis, nierzeżączkowe

zapalenie cewki moczowej wywołane przez Ureaplasma urealyticum, wrzód miękki

(Haemophilus ducreyi), ziarniniak pachwinowy (Calymmatobacterium granulomatis).

Doksycyklinę można stosować jako antybiotyk alternatywny w leczeniu kiły i rzeżączki, gdy nie

można zastosować penicyliny.

- Zakażenia układu pokarmowego: biegunki podróżnych (wywołane przez enteropatogenne

szczepy Escherichia coli), w tym ostra jelitowa pełzakowica (jako leczenie wspomagające leki

pełzakobójcze), cholera (Vibrio cholerae).

- Zakażenia narządu wzroku, wywoływane przez wrażliwe szczepy gonokoków,

gronkowców, Haemophilus influenzae; jaglica, wtrętowe zapalenie spojówek wywołane

przez Chlamydia trachomatis.

- Riketsjozy: gorączka Q, gorączka gór skalistych, dur plamisty, zapalenie wsierdzia wywołane

przez Coxiella spp., choroby przenoszone przez kleszcze.

- Zakażenia tkanek miękkich, wywołane przez wrażliwe szczepy Clostridium ssp.,

Propionibacterium acnes.

- Borelioza z Lyme.

- Inne zakażenia: papuzica (Chlamydia psittaci), bruceloza (Brucella spp., leczenie

w skojarzeniu ze streptomycyną), dżuma (Yersinia pestis), tularemia (Francisella tularensis),

zakażenia o etiologii Pseudomonas pseudomallei, malaria.

- Leptospiroza, zgorzel gazowa, tężec: doksycyklina stosowana jest jako lek alternatywny.

- Zapobieganie malarii, biegunce podróżnych, leptospirozie.

UWAGA! Przed rozpoczęciem leczenia doksycykliną należy przeprowadzić badanie

lekowrażliwości wyizolowanego drobnoustroju, wywołującego zakażenie. Leczenie może być

wdrożone przed uzyskaniem wyniku lekowrażliwości drobnoustroju.

Po uzyskaniu wyniku antybiogramu może być konieczna odpowiednia zmiana leku.

Podejmując decyzję o leczeniu produktem leczniczym Doxycyclinum Polfarmex należy wziąć pod

uwagę oficjalne właściwe wytyczne dotyczące stosowania leków przeciwbakteryjnych.

4.2 Dawkowanie i sposób podawania

Dawka zależy od rozpoznania klinicznego i mikrobiologicznego oraz ogólnego stanu pacjenta.

Dawkowanie zwykle zalecane u dorosłych i dzieci w wieku od 12 lat

W pierwszej dobie podaje się 200 mg doksycykliny w dawce pojedynczej lub w 2 dawkach

podzielonych (100 mg co 12 godzin), a następnie stosuje się dawkę podtrzymującą - 100 mg na

dobę.

W ciężkich zakażeniach podaje się przez cały okres leczenia 200 mg na dobę.

Dawkowanie zalecane w niektórych zakażeniach

Malaria tropikalna oporna na chlorochinę

200 mg na dobę przez co najmniej 7 dni. Doksycyklinę należy podawać w skojarzeniu z chininą.

Borelioza z Lyme

- 100 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin) przez 14 – 28 dni, we wczesnym stadium choroby od

14 do 21 dni.

Choroby przenoszone drogą płciową

Rzeżączkowe niepowikłane zakażenia (z wyjątkiem zakażeń odbytu u mężczyzn); niepowikłane

zakażenia cewki moczowej, wewnątrzszyjkowe lub odbytu wywoływane przez Chlamydia

trachomatis;

Nierzeżączkowe zapalenie cewki moczowej wywoływane przez Ureaplasma urealyticum

- 100 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin) przez 7 dni.

Ostre zapalenie jąder i najądrza wywołane przez Chlamydia trachomatis lub Neisseria

gonorrhoeae

- 100 mg dwa razy na dobę (co 12 godzin) przez 10 dni.

Kiła pierwszorzędowa i drugorzędowa

U pacjentów uczulonych na penicylinę (z wyjątkiem kobiet w ciąży) stosuje się 200 mg 2 razy

na dobę przez 2 tygodnie, jako alternatywne leczenie penicyliną.

Dawkowanie w zapobieganiu zakażeniom

Malaria

U dorosłych i dzieci w wieku powyżej 12 lat stosuje się 100 mg na dobę. Profilaktykę należy

rozpocząć 1 do 2 dni przed planowaną podróżą w rejony zagrożone malarią. Doksycyklinę

należy podawać przez cały okres pobytu w zagrożonym rejonie oraz jeszcze przez 4 tygodnie po

zakończeniu pobytu w zagrożonych malarią rejonach. Należy zapoznać sic z aktualnymi

wytycznymi, dotyczącymi zapobiegania malarii w danym rejonie geograficznym.

Biegunka podróżnych

U dorosłych stosuje się 200 mg pierwszego dnia podróży (w dawce jednorazowej lub po

100 mg dwa razy na dobę co 12 godzin), a następnie 100 mg na dobę podczas pobytu w danym

miejscu, nie dłużej niż przez 21 dni.

Leptospiroza

200 mg w dawce jednorazowej podawanej co tydzień w czasie pobytu w rejonie

występowania leptospiroz (nie dłużej niż przez 21 dni) oraz jednorazowo 200 mg po

zakończeniu podróży.

Dawkowanie u dzieci w wieku do 12 lat

Stosowanie leku u dzieci w wieku poniżej 12 lat jest przeciwwskazane (patrz punkt 4.3, 4.4)

Dawkowanie u pacjentów w podeszłym wieku

Zmiana dawkowania nie jest konieczna. Należy jednak pamiętać, że pacjenci ci są bardziej

wrażliwi na działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, dlatego powinni

skrupulatnie przestrzegać zaleceń opisanych poniżej w punkcie „Sposób podawania”.

Dawkowanie u pacjentów z niewydolnością nerek i (lub) wątroby

U pacjentów z niewydolnością nerek zmiana dawkowania nie jest konieczna.

U pacjentów z niewydolnością wątroby należy zachować ostrożność. U pacjentów tych, zwłaszcza

podczas długotrwałego leczenia, stosowania dużych dawek lub przyjmujących równolegle inne leki

działające hepatotoksycznie, zaleca się regularne badanie czynności wątroby.

Czas leczenia

W większości infekcji doksycyklinę należy podawać jeszcze przez 24 do 48 godzin po ustąpieniu

objawów.

W zakażeniach wywołanych przez β-hemolizujące paciorkowce grupy A lek należy podawać

przez co najmniej 10 dni.

Sposób podawania

Kapsułki należy połykać w całości popijając szklanką wody.

W celu zapobieżenia ewentualnym podrażnieniom gardła lub jelit kapsułki należy przyjmować

w pozycji siedzącej lub stojącej, co najmniej 30 minut przez snem (istotne jest, by bezpośrednio

po przyjęciu kapsułki pacjent nie pozostawał w pozycji leżącej). Pacjentom, u których występują

uporczywe działania niepożądane ze strony przewodu pokarmowego, można zalecić przyjmowanie

leku podczas posiłku.

Jednoczesne przyjmowanie doksycykliny z posiłkiem zmniejsza występowanie działań

niepożądanych ze strony przewodu pokarmowego i nie wpływa w zasadniczym stopniu na jej

wchłanianie.

4.3 Przeciwwskazania

Nadwrażliwość na substancję czynną, doksycyklinę lub inne tetracykliny lub na którąkolwiek

substancję pomocniczą wymienioną w punkcie 6.1.

Dzieci w wieku poniżej 12 lat.

Ciąża. Doksycyklina jest przeciwwskazana u kobiet w ciąży. Wydaje się, że ryzyko stosowania

produktów leczniczych z grupy tetracyklin jest związane głównie z ich niekorzystnym wpływem na

tworzenie się zębów i układu szkieletowego (patrz wyżej informacje dot. stosowania podczas

rozwoju zębów).

Karmienie piersią. Tetracykliny są wydzielane do mleka i dlatego są przeciwwskazane u kobiet

karmiących piersią (patrz wyżej informacje dot. stosowania podczas rozwoju zębów).

4.4 Specjalne ostrzeżenia i środki ostrożności dotyczące stosowania

- Doksycyklinę należy stosować ostrożnie u pacjentów z niewydolnością wątroby lub

otrzymujących inne leki hepatotoksyczne.

- U pacjentów z prawidłową czynnością nerek doksycyklina wydalana jest przez nerki w około

40% w ciągu 72 godzin, zaś u pacjentów z ciężką niewydolnością nerek (klirens kreatyniny

poniżej 10 ml/min) w tym samym czasie wydalane jest tylko 1 do 5% leku. Jednak badania

kliniczne wykazały, że mimo tych różnic okres półtrwania doksycykliny w surowicy

u pacjentów z prawidłową czynnością i ciężką niewydolnością nerek nie różni się w istotny

sposób. Hemodializa nie zmienia okresu półtrwania doksycykliny. Przeciwanaboliczne

działanie tetracyklin może spowodować zwiększenie stężenia mocznika we krwi. Jednak jak

dotąd u pacjentów z niewydolnością nerek leczonych doksycyklina nie wykazano jej

przeciwanabolicznego działania.

- Doksycyklina w mniejszym stopniu niż inne tetracykliny tworzy stałe związki kompleksowe

z wapniem we wszystkich tkankach kościotwórczych. Jednak stosowanie jej w okresie rozwoju

zębów (ostatni trymestr ciąży, okres okołoporodowy, wczesne dzieciństwo) może spowodować

przebarwienie i uszkodzenie zębów.

- Tetracykliny, w tym doksycyklina, mogą wywoływać nadwrażliwość na światło. Podczas kuracji

należy unikać nasłonecznienia lub sztucznego promieniowania UV (np. solarium) ze względu na

możliwość wystąpienia fotodermatoz. Pacjentów należy ostrzec przed możliwością wystąpienia

takich reakcji, a w przypadku pojawienia się pierwszych objawów rumienia skóry, lek należy

natychmiast odstawić.

- Podczas stosowania doksycykliny może nastąpić nadmierny rozwój niewrażliwych

drobnoustrojów, np. Candida. Jeśli wystąpi zakażenie niewrażliwymi drobnoustrojami,

doksycyklinę należy odstawić i rozpocząć właściwe leczenie.

- Antybiotyki o szerokim zakresie działania przeciwbakteryjnego (np. cefalosporyny, penicyliny

półsyntetyczne, tetracykliny, makrolidy) mogą niekiedy wywoływać rzekomobłoniaste zapalenie

jelit. Zaburzenia prawidłowej flory bakteryjnej w jelitach umożliwia namnożenie pałeczki

Clostridium difficile, której toksyny wywołują objawy kliniczne rzekomobłoniastego zapalenia

jelit. Dlatego pacjenci, u których biegunka wystąpiła podczas stosowania antybiotyku lub

wkrótce po jego odstawieniu, nie powinni sami jej leczyć, lecz zwrócić się do lekarza.

Rozpoznanie rzekomobłoniastego zapalenia jelit należy brać pod uwagę u każdego pacjenta

z biegunką występującą po leczeniu antybiotykami. Konieczne jest zebranie szczegółowego wywiadu, ponieważ o występowaniu zapalenia informowano nawet po ponad dwóch miesiącachod zakończenia podawania leków przeciwbakteryjnych. W przypadku stwierdzeniarzekomobłoniastego zapalenia jelit konieczne jest niezwłoczne przerwanie podawania 5

antybiotyku i zastosowanie odpowiedniego leczenia. W lżejszych przypadkach wystarcza zwykle

odstawienie leku, w cięższych podaje się doustnie metronidazol lub wankomycynę.

Przeciwwskazane jest podawanie leków hamujących perystaltykę jelit lub innych działających

zapierająco.

- U pacjentów z chorobami wenerycznymi i z podejrzeniem równoczesnego zakażenia kiłą przed

rozpoczęciem leczenia należy wykonać badanie mikroskopowe w ciemnym polu widzenia,

a badania serologiczne krwi (WR) powinny być wykonywane co miesiąc, przez co najmniej

4 miesiące.

- Doksycyklina u pacjentów z miastenią, ogólnoustrojowym toczeniem rumieniowatym lub porfirią

może nasilać objawy choroby.

- Donoszono o przypadkach wypukłego ciemiączka u niemowląt oraz łagodnego nadciśnienia

śródczaszkowego u dzieci i dorosłych po przyjęciu dawek terapeutycznych, które ustępowały po

zaprzestaniu leczenia.

- U pacjentów przyjmujących kapsułki z grupy tetracyklin (w tym doksycyklinę) donoszono

o przypadkach zapalenia i owrzodzenia przełyku. W większości przypadków pacjenci

przyjmowali lek bezpośrednio przed położeniem się do łóżka lub popijali lek małą ilością płynu.

- Ze względu na zawartość laktozy lek nie powinien być stosowany u pacjentów z rzadko

występującą dziedziczną nietolerancją galaktozy, niedoborem laktazy (typu Lapp) lub zespołem

złego wchłaniania glukozy – galaktozy.

U niektórych pacjentów zakażonych krętkami może wystąpić reakcja Jarischa – Herxheimera

wkrótce po rozpoczęciu leczenia doksycykliną. Należy uspokoić pacjenta informując, że jest to na

ogół samoograniczający się skutek leczenia zakażeń krętkami za pomocą antybiotyku.

4.5 Interakcje z innymi produktami leczniczymi i inne rodzaje interakcji

- Leki zobojętniające sok żołądkowy, zawierające wielowartościowe jony glinu, wapnia (również

wapń zawarty w mleku, przetworach mlecznych i sokach owocowych), magnezu,

a także leki zawierające jony żelaza, cynku lub bizmutu zmniejszają wchłanianie doksycykliny.

Tego typu leki i pokarmy należy przyjmować w odstępie co najmniej 2 godzin od przyjęcia

doksycykliny.

- Doksycylina zmniejsza przeciwbakteryjne działanie penicylin i innych antybiotyków o działaniu

bakteriobójczym. Nie zaleca się jednoczesnego stosowania doksycykliny i antybiotyków beta-

laktamowych.

- Doksycyklina nasila działanie leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny oraz

pochodnych sulfonylomocznika (doustnych leków przeciwcukrzycowych). Podczas

jednoczesnego stosowania tych leków z doksycykliną należy kontrolować stężenie glukozy

w surowicy krwi oraz parametry określające czynność układu krzepnięcia – może być konieczne

zmniejszenie dawek tych leków.

- Doksycyklina zwiększa nefrotoksyczność metoksyfluranu, dlatego u pacjentów podczas leczenia

doksycykliną nie należy stosować znieczulenia ogólnego z podaniem metoksyfluranu.

- Doksycyklina nasila toksyczność cyklosporyny. W przypadku konieczności podawania obu

leków jednocześnie zaleca się monitorowanie stężenia cyklosporyny w surowicy krwi.

- Doksycyklina zmniejsza skuteczność hormonalnych środków antykoncepcyjnych. Pacjentki

powinny być poinformowane o stosowaniu dodatkowych niehormonalnych metod antykoncepcji

podczas leczenia doksycykliną.

- Leki indukujące enzymy mikrosomalne jak barbiturany, karbamazepina, difenylhydantoina,

ryfampicyna, prymidon, fenytoina przyspieszają metabolizm doksycykliny, w wyniku czego

może skrócić się jej okres półtrwania i zmniejszyć działanie terapeutyczne. U pacjentów

przyjmujących powyższe leki należy rozważyć ewentualne zwiększenie dobowej dawki

doksycykliny.

- Alkohol również skraca okres półtrwania doksycykliny.

- Jednoczesne podawanie doksycykliny i teofiliny może zwiększać częstość występowania działań

niepożądanych ze strony układu pokarmowego.

- Stosowanie doksycykliny może zakłócać wyniki testów wykrywających katecholaminy w moczu.

4.6 Wpływ na płodność, ciążę i laktację

Ciąża

Doksycykliny nie należy stosować w czasie ciąży. Badania na zwierzętach dowodzą,

iż tetracykliny przenikają przez barierę łożyska i odkładają się w tkankach płodu.

Stwierdzono również, że doksycyklina, w porównaniu z innymi tetracyklinami, wykazuje mniejsze

powinowactwo do tkanek młodych, szybko rosnących, ale nie wyklucza się jej toksycznego

wpływu na rozwijający się płód. Ponadto doksycyklina przyjmowana w okresie rozwoju zębów

(ostatni trymestr ciąży, okres okołoporodowy, wczesne dzieciństwo) może spowodować

przebarwienie i uszkodzenie zębów.

Karmienie piersią

Doksycyklina przenika do mleka matki. Podczas leczenia doksycykliną należy przerwać karmienie

piersią ze względu na możliwość wywoływania u niemowląt trwałych reakcji nadwrażliwości na

światło lub zakażeń drożdżakami oraz z działań niepożądanych związanych z rozwojem kości

i zębów.

4.7 Wpływ na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn

W pojedynczych przypadkach obserwowano przemijające zaburzenia widzenia, mogące wpływać

na bezpieczeństwo podczas prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.

4.8 Działania niepożądane

Działania niepożądane zostały zestawione według częstości ich występowania, zaczynając od

najczęściej występujących, zgodnie z następującą konwencją:

Często (≥1/100 do <1/10)

Niezbyt często (≥1/1 000 do <1/100)

Rzadko (≥1/10 000 do <1/1 000)

Bardzo rzadko (<1/10 000)

Częstość nieznana (brak możliwości oceny na podstawie dostępnych danych).

Zakażenia i zarażenia pasożytnicze

częstość nieznana: podczas przedłużonego lub powtórnego leczenia antybiotykiem może dojść do

miejscowych zakażeń skóry lub nabłonka niewrażliwymi na lek bakteriami lub grzybami,

objawiających się: swędzeniem odbytu, zapaleniem nabłonka jamy ustnej i języka, zewnętrznych

narządów płciowych oraz pochwy. Obserwowano także gronkowcowe zapalenie jelita cienkiego

i okrężnicy

Zaburzenia krwi i układu chłonnego

niezbyt często: niedokrwistość hemolityczna, małopłytkowość, neutropenia, eozynofilia

częstość nieznana: porfiria

Zaburzenia układu immunologicznego

Reakcje alergiczne (w przypadku wystąpienia którejś z poniżej przedstawionych reakcji

uczuleniowych należy natychmiast odstawić lek):

rzadko: reakcja anafilaktyczna, zapalenie osierdzia, obrzęk naczynioruchowy; reakcja polekowa

z eozynofilią i objawami uogólnionymi (ang. DRESS od Drug Reaction with Eosinophilia and

Sytemic Symptoms)

częstość nieznana: reakcje nadwrażliwości, duszność, niedociśnienie, objawy choroby

posurowiczej, tachykardia, plamica anafilaktyczna, rekacja Jarischa – Herxheimera (patrz punkt

4.4.)

Zaburzenia endokrynologiczne

bardzo rzadko: brązowo - czarne przebarwienia tarczycy po długotrwałym stosowaniu (bez

zaburzeń czynności tarczycy)

Zaburzenia układu nerwowego

rzadko: wypukłe ciemiączko u niemowląt spowodowane łagodnym wzrostem ciśnienia

wewnątrzczaszkowego; łagodny wzrost ciśnienia wewnątrzczaszkowego także u starszych dzieci

i dorosłych (objawami nadciśnienia są m.in. zaburzenia widzenia – mroczki, podwójne widzenie).

Mogą wystąpić związane z tym bóle głowy, zawroty głowy.

częstość nieznana: nagłe czerwienienie twarzy

Zaburzenia oka

rzadko: zaburzenia widzenia jak: mroczki, podwójne widzenie

Zaburzenia ucha i błędnika

bardzo rzadko: szumy uszne

Zaburzenia serca

rzadko: zapalenie osierdzia

Zaburzenia żołądka i jelit

często: brak łaknienia, nudności, wymioty, biegunka, zapalenie języka, trudności w połykaniu,

zapalenie jelita cienkiego i okrężnicy, zmiany zapalne okolic odbytu

niezbyt często: rzekomobłoniaste zapalenie jelita (z nadmiernym wzrostem Clostridium difficile)

częstość nieznana: bóle brzucha, owrzodzenie przełyku, zapalenie przełyku

Zaburzenia wątroby i dróg żółciowych

rzadko: uszkodzenie wątroby, czasem z zapaleniem trzustki podczas długotrwałego stosowania

częstośc nieznana: objawy hepatotoksyczności z przemijającym, niewielkim zwiększeniem

aktywności aminotransferaz wątrobowych, zapaleniem wątroby, żółtaczką

Zaburzenia skóry i tkanki podskórnej

Reakcje alergiczne (w przypadku wystąpienia którejś z poniżej przedstawionych reakcji

uczuleniowych należy natychmiast odstawić lek):

często: wysypka

niezbyt często: złuszczające zapalenie skóry

rzadko: pokrzywka, nadwrażliwość na światło; fotoonycholiza

częstość nieznana: świąd, toksyczne martwicze oddzielanie się naskórka, rumień wielopostaciowy,

zespół Stevensa-Johnsona

Zaburzenia mięśniowo-szkieletowe i tkanki łącznej

rzadko: zaburzenia rozwoju zębów, nieodwracalne przebarwienia szkliwa

częstość nieznana: bóle mięśni, bóle stawów

Zaburzenia nerek i dróg moczowych

rzadko: zwiększenie stężenia mocznika we krwi

Zaburzenia ogólne i stany w miejscu podania

częstość nieznana: złe samopoczucie

Zgłaszanie podejrzewanych działań niepożądanych

Po dopuszczeniu produktu leczniczego do obrotu istotne jest zgłaszanie podejrzewanych działań

niepożądanych. Umożliwia to nieprzerwane monitorowanie stosunku korzyści do ryzyka

stosowania produktu leczniczego. Osoby należące do fachowego personelu medycznego powinny

zgłaszać wszelkie podejrzewane działania niepożądane za pośrednictwem Departamentu

Monitorowania Niepożądanych Działań Produktów Leczniczych Urzędu Rejestracji Produktów

Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych:

Al. Jerozolimskie 181C, 02-222 Warszawa, tel.: + 48 22 49-21-301, fax: +48 22 49-21-309,

e-mail: [email protected].

Działania niepożądane można zgłaszać również podmiotowi odpowiedzialnemu.

4.9 Przedawkowanie

Ostre przedawkowanie tetracyklin zdarza się bardzo rzadko. Objawami przedawkowania

doksycykliny są: gorączka, zaczerwienie twarzy, zawroty głowy, niekiedy może dojść do zapaści.

W przypadku pojawienia się powyższych objawów lek należy natychmiast odstawić i przystąpić do

działań zmierzających do jak najszybszego usunięcia z organizmu niewchłoniętej jeszcze

substancji leczniczej bądź zmniejszenia jej wchłaniania z przewodu pokarmowego

(sprowokowanie wymiotów, płukanie żołądka – u pacjentów z zachowaną przytomnością).

Należy również podać leki zobojętniające sok żołądkowy lub sole wapnia i magnezu. W razie

konieczności należy wdrożyć leczenie objawowe i monitorować podstawowe czynności życiowe

(tętno, oddech).

Hemodializa nie jest skuteczna w usuwaniu leku z organizmu.

5. WŁAŚCIWOŚCI FARMAKOLOGICZNE

5.1 Właściwości farmakodynamiczne

Grupa farmakoterapeutyczna: leki przeciwbakteryjne do stosowania ogólnego, tetracykliny,

kod ATC: J01AA02

Doksycyklina jest antybiotykiem należącym do grupy tetracyklin. Wykazuje szerokie spektrum

działania w stosunku do bakterii Gram-ujemnych, Gram-dodatnich oraz pierwotniaków.

Bakteriostatyczny mechanizm działania leku polega na zahamowaniu syntezy białka na poziomie

rybosomu.

Aktywność przeciwbakteryjna

Zakres działania przeciwbakteryjnego doksycykliny in vitro obejmuje:

- bakterie Gram-ujemne

Neisseria gonorrhoeae, Campylobacter granulomatis, Haemophilus ducreyi, Haemophilus

influenzae, Pasteurella pestis, Pasteurella tularensis, Vibrio cholerae, Bartonella bacilliformis,

Yersinia pestis, Brucella spp.; zmienną wrażliwość wykazują: Escherichia coli, Klebsiella spp.,

Enterobacter aerogenes, Shigella spp., Mima spp., Herellea spp., Bacteroides spp.

- bakterie Gram-dodatnie

Streptococcus pyogenes, Streptococcus pneumoniae, Streptococcus faecalis, Staphylococcus

aureus, α-hemolizujące paciorkowce z grupy viridians.

- inne drobnoustroje

Rickettsia, Chlamydia psittaci, Chlamydia trachomatis, Mycoplasma pneumoniae, Ureaplasma

urealyticum, Borrelia recurrentis, Treponema pallidum, Treponema pertenue, Clostridium spp.,

Fusobacterium fusiforme, Actinomyces spp., Bacillus anthracis, Propionibacterium acnes,

Entamoeba spp., Balantidium coli, Plasmodium falciparum.

Oporność na doksycyklinę obserwuje się wśród wielu różnych szczepów, a zwłaszcza wśród

bakterii Gram-dodatnich. Zjawisko to jest niejednorodne i często spotyka się duże różnice

w oporności bakterii występujących w różnych regionach świata. Mechanizm oporności

doksycykliny związany jest z obniżeniem zdolności przenikania leku do wnętrza komórki

bakteryjnej. Oporność ta związana jest z występowaniem w komórce przekazywanych plazmidów

R. Szczepy Streptococcus pneumoniae oporne na doksycyklinę wykazują również oporność na inne

tetracykliny oraz często na penicyliny i makrolity (oporność krzyżowa).

5.2 Właściwości farmakokinetyczne

Doksycyklina szybko wchłania się z przewodu pokarmowego, proporcjonalnie do zastosowanej

dawki. Proces ten może być hamowany przez treść pokarmową, zwłaszcza produkty mleczne i leki

zawierające jony metali. Po doustnym podaniu 200 mg doksycykliny maksymalne stężenie

w osoczu występuje po 2 godzinach i wynosi 2,6 μg/ml.

Doksycyklina wiąże się z białkami krwi w około 80-90%.

Okres półtrwania doksycykliny wynosi od 18 do 22 godzin i wydłuża się do około 25 godzin

u pacjentów z niewydolnością nerek. Dzięki długiemu okresowi półtrwania lek może być

podawany raz na dobę.

Doksycyklina dobrze rozpuszcza się w tłuszczach. Łatwo przenika do tkanek i płynów

ustrojowych, osiągając wysokie stężenia w gruczole krokowym, jajnikach, macicy, pęcherzu

moczowym, żółci, wątrobie, mięśniach, związkach zębów i kości, oskrzelach, płucach, węzłach

chłonnych, zatokach i migdałkach podniebiennych. Przenika przez barierę łożyska i do mleka

matki.

U pacjentów z prawidłową czynnością nerek około 40 % leku wydalane jest z moczem, w postaci

niezmienionej, pozostała część leku wydalana jest z organizmu z kałem, głównie w postaci

metabolitów.

Dosycyklina nie kumuluje się w organizmie, dlatego u pacjentów z niewydolnością nerek nie ma

konieczności zmiany dawkowania. Okres półtrwania i wartość AUC doksycykliny nie ulegają

zmianie.

U pacjentów z niewydolnością nerek zwiększa się stężenie doksycykliny w żółci, a tym samym

zostaje zwiększone wydalanie antybiotyku z kałem.

Hemodializa nie zmienia okresu półtrwania leku w surowicy.

5.3 Przedkliniczne dane o bezpieczeństwie

Długoterminowe badania na zwierzętach dotyczące rakotwórczego działania doksycykliny nie

zostały przeprowadzone. Jednak działanie onkogenne stwierdzono w badaniach wykonanych na

szczurach z innymi antybiotykami z grupy tetracyklin – oksytetracykliną (powodowały nowotwory

nadnerczy i przysadki mózgowej) i minocykliną (powodowała nowotwory tarczycy). Uzyskano

również pozytywne wyniki testów na mutagenność wykonanych na komórkach zwierzęcych

w warunkach in vitro z innymi antybiotykami z grupy tetracyklin (tetracyklina, oksytetracyklina).

Działanie mutagenne doksycykliny nie było badane.

Doksycyklina podawana doustnie szczurom w dawce 250 mg/kg mc. na dobę nie miała

widocznego wpływu na płodność u samic. Wpływ doksycykliny na płodność u samców szczurów

nie był badany.

6. DANE FARMACEUTYCZNE

6.1 Wykaz substancji pomocniczych

Laktoza jednowodna

Skrobia kukurydziana

Magnezu stearynian

Sodu laurylosiarczan.

Skład kapsułki (wieczko i korpus):

Żelatyna

Tytanu dwutlenek (E 171)

Żelaza tlenek żółty (E 172)

Indygotyna (E 132)

6.2 Niezgodności farmaceutyczne

Nie dotyczy.

6.3 Okres ważności

3 lata

6.4 Specjalne środki ostrożności podczas przechowywania

Przechowywać w temperaturze poniżej 25°C.

6.5 Rodzaj i zawartość opakowania

Blistry z folii PVC/PVDC/Aluminium, w tekturowym pudełku.

Wielkość opakowania:

10 kapsułek twardych

6.6 Specjalne środki ostrożności dotyczące usuwania i przygotowania produktu leczniczego

do stosowania

Bez specjalnych wymagań.